Als hobbyfotograaf ben ik in het verleden vooral bezig geweest met reisfotografie. Sinds een jaar of 15 , mede door de komst van de digitale fotografie (waardoor je onbeperkt kunt variëren), ben ik me meer toe gaan leggen op landschaps- en architectuurfotografie, waarbij mijn persoonlijke ervaring van plaats en tijd voorop staat.
Wat maakt tijd en plaats uniek? Met mijn voorliefde voor de theoretische natuurkunde probeer ik als fotograaf “het moment” vast te leggen in vorm, kleur en impressie van het licht wat mijn camera weet te vangen. Tijd is relatief (oftewel persoonlijk) weten we inmiddels ruim een eeuw van Albert Einstein. En als er een ding zeker is, is dat verandering de norm is en niets hetzelfde kan blijven. Zo wordt ieder vastgelegd beeld een gedetailleerde momentopname van iets wat nooit meer terugkomt.
Fotografie is voor mij dan ook een verslag van de vergankelijkheid, en tevens een remedie tegen de onontkoombare verandering. Licht kan zich volgens de wetten van de kwantummechanica zowel als deeltjes, maar ook als golfbeweging gedragen; helaas zodra je de plaats van het allerkleinste lichtdeeltje (foton) kent is de snelheid en dus het tijdstip verloren en andersom.Toch kan ik met ditzelfde licht als fotograaf beide eigenschappen verenigen in mijn eigen creatieve universum.